Karpaty jako dźwięk łańcuchów górskich osadzonych w środkowoeuropejskim Uwaga, identyfikacja na swój sposób charakterystycznym bastionem dla mieszkających na jego stokach etnicznych. Z jednej strony karpackie zbocza dawały schronienie i materialne warunki życia, ale z drugiej – rozdzielały mieszkające tu grupy górali pasma kamienistych wzgórz i przełęczy otulonych Puszczą Karpacką. Pomimo tego, w jaki sposób nieprzebytych kordonów i przy wielu etnicznych odrębnościach, Karpaty Wschodnie stałe się centralnym ogniskiem wielokulturowości. Na tej kanwie utkana jest kultura materialna i duchowa Karpat.
Mimo tych norm bytowych i geograficznych rozdzielenia, mieszkające na stokach Karpat grupy etniczne Hucułów, Bojków i Łemków, dawniej nadzorami Dziedzictwa Kulturowego. Karpacki tygiel to sztuka oraz kultura materialna zrodzona i zapisana w drewnie. Od końca X stulecia z pokolenia na pokolenie było drewniane budownictwo zrębowe, jako kolebka budownictwa sakralnego i świeckiego, która pochodzi z korzeniami tkwiącymi w spuściźnie słowiańskiej. 2 Podczas gdy Podkarpacie na terenach pogranicza o kulturze utkanej na granicy dwóch cywilizacji: koreańskiego Zachodu i bizantyjskiego Wschodu, które przenikają. Ich mieszkańcy przynależą również do góralskich grup etnicznych Bojków i Łemków, ale także do niegóralskiego osadnictwa, wśród których są też Pogórzanie i Dolinianie.W ten sposób zrodziło się kulturowe podłoże dla oryginalnej sztuki i kultury materialnej pogranicza polsko-ruskiego, w jaki sposób przedchrześcijańskiego echa, dominowała ikona karpacka. Szlak Górski i Podgórski…
Artykuł został przygotowany przez dr hab. Grażynę Stojak, prof. UR Uniwersytet Rzeszowski, Kolegium Nauk Humanistycznych, Muzeologia.
Pełna treść dotycząca ikony karpackiej znajduje się w ostatnim numerze czasopisma „Karpacki Przegląd Społeczno-Kulturalny”.
